Zemsta jest rozkoszą bogów? Bynajmniej. Na ekranie karmią się nią najczęściej zwykli śmiertelnicy: słabi, nieuprzywilejowani, próżno szukający sprawiedliwości. Wokół tej fantazji wytworzył się nurt mniej lub bardziej rozrywkowego kina, niosący symboliczną satysfakcję w postaci spektakularnego odwetu. Odwołuje się nie tyle do naszych niskich instynktów, ile do potrzeby karnawalizacji świata, odwrócenia jego porządku czy nawet biegu historii.

Mistrzostwo w tego rodzaju zabawie osiągnął, jak wiadomo, Quentin Tarantino. W jego filmach żydowskie oddziały masakrują nazistów, czarni niewolnicy jeszcze przed wojną secesyjną dokonują krwawej zemsty na białych plantatorach, kobieta z samurajskim mieczem potrafi w ramach starych porachunków wykończyć cały legion zabójców, a sam reżyser mści się na członkach sekty Charlesa Mansona, spuszczając im łomot tak skuteczny, że nie dochodzi do...