Nie zastanawiamy się dziś już, czy coś jest materiałem dla teatru, czy nie, i czy powinno się mu dawać sceniczne życie. Odkąd teatr przestał być tylko maszynką inscenizacyjną, wiemy, że badania, które prowadzi, dotyczą nieograniczonych terytoriów. Czasami jednak decyzje reżyserskie budzą w nas wielkie emocje oraz oczekiwania wynikające z rangi dzieła, które ma trafić na scenę, i rangi artysty, który się za to zabrał. Tak musi być w przypadku spotkania „Requiem” Wolfganga Amadeusa Mozarta z teatrem Romeo Castellucciego.

Pierwszy raz „Requiem” pokazano na festiwalu w Aix-en-Provence w 2019 r. Teraz, po pandemii, ma swoje wznowienie: stało się prologiem festiwalu Wiener ­Festwochen, można je zobaczyć/wysłuchać w brukselskiej La Monnaie. Muzyczną stroną przedsięwzięcia kieruje znakomity Raphaël Pichon, dyrygujący stworzoną przez siebie orkiestrą i chórem Pygmalion.

...