We wrześniowe wspomnienie świętego Grzegorza Kościół czytał nam w liturgii Ewangelię o powołaniu pierwszych uczniów zaczerpniętą od św. Łukasza (Łk 5, 1-11). Ta Ewangelia zawsze była dla mnie ważna. Teraz dotarła do mnie ze wzmożoną siłą, zwłaszcza w kilku swoich momentach.

Pierwszy: Szymon (przyszły Piotr) mówi do Jezusa: „Nauczycielu, całą noc pracowaliśmy, i niceśmy nie ułowili; lecz na Twoje słowo zarzucę sieci”.

„Na Twoje słowo...”. Cały wcześniejszy rozdział traktuje o tym, że Szymon widział moc Słowa Jezusowego. Widział, jak swoim Słowem w synagodze w Kafarnaum Jezus wyrzucił demona z człowieka opętanego (wraz z innymi był pewnie „zdumiony”, gdyż Słowo Jezusa było „pełne mocy”, zob. Łk 4, 32 i 36). Zaraz potem we własnym domu był świadkiem tego, że Nauczyciel swoim Słowem „rozkazał” (w. 39) gorączce, która trawiła jego teściową, i ta ją opuściła. Teraz wezwany...