W dniu przyjazdu Jana Pawła II na ulice wyległy tłumy większe niż w 1986 r., gdy obalono dyktaturę Marcosa. Na lotnisku Papież, zamiast wsiąść do papamobile, podszedł do roztańczonych, przystrojonych girlandami młodych ludzi, żeby się z nimi przywitać. - Filipińczycy mają piękne głosy - skomentował parę godzin później spontaniczny występ przygotowany dla niego przed nuncjaturą, gdzie się zatrzymał.

Na sobotnią noc czuwania w parku Rizal już od południa ściągali pielgrzymi, niektórzy z materacami do spania. Papież i tłum młodzieży - obrazek, który powracał podczas niemal każdej pielgrzymki. Mówca uśmiechał się, żartował, ku uciesze zebranych nawet wywijał laską. Nagle rozległo się głośne skandowanie: “Lolek, Lolek"! “Lolek to nie brzmi zbyt poważnie" - powiedział Papież. Okrzyki ucichły. “Lecz Jan Paweł II brzmi zbyt poważnie - mówił dalej. - Potrzebujemy...