Uniwersytet Jagielloński miałby zapłacić za prąd 180 mln złotych, zamiast 27 mln jak dotychczas. Dorota Segda, rektorka Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie mówi: „Nie mamy na życie”. Uniwersytet Rolniczy obniża temperatury w szklarniach, Uniwersytet Ekonomiczny zamyka ­pływalnię, a jego rektor, prof. Stanisław Mazur, apeluje do prezydenta Dudy o ratunek. Rektor UJ już podjął decyzję o wprowadzeniu zdalnego nauczania w wybranych tygodniach pierwszego semestru.

Minister Przemysław Czarnek zapewnia, że uczelnie nie pozostaną bez wsparcia i zapowiada, że żadnego kryzysu nie będzie, bo rząd pracuje nad projektami ustaw osłonowych. Mają objąć uczelnie i placówki z nimi związane (np. akademiki). Ceny będą więc tylko nieco wyższe, a nie o setki procent – obiecuje. Trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że pomiędzy środowiskiem naukowym a stroną rządową toczy się gra podobna do tej w samorządach. O co w niej chodzi? W wersji najłagodniejszej to operacja propagandowa mająca wykazać, jak dobry rząd pomógł uczelniom, nieradzącym sobie w trudnych czasach. To, że chaos wyniknął z błędów władzy, lepiej przemilczeć. W wersji cięższej – to rozgrywka służąca do podporządkowania i ukrócenia krytyki, jaka niejednokrotnie płynęła ze strony środowisk akademickich pod adresem rządu. Rektorzy będą musieli pamiętać, komu zawdzięczają niższe rachunki, bo krytyka skończyć się może obcięciem dodatku. Rząd ogrzeje się na pewno. Uczelnie mają dmuchać na zimne.

PRZECZYTAJ TAKŻE:
UCZELNIE NIE BYŁY W TAK DRAMATYCZNEJ SYTUACJI OD DEKAD >>>>

Przymilanie się władzy już trwa. Na Uniwersytecie Rzeszowskim wykład inauguracyjny „O wolności słowa” wygłasza sam minister Czarnek. Kilka dni później, podczas ceremonii poświęcenia superkomputera na AGH, w obecności jej władz i arcybiskupa Marka Jędraszewskiego, Czarnek o wysokie koszty energii oskarża Unię Europejską i jej zieloną politykę, a dyrektor uczelnianego Cyfronetu cytuje Jana Pawła II. Podkreślmy – minister czyni to w murach uczelni, która swój imponujący potencjał naukowy i dydaktyczny zbudowała również w oparciu o unijne fundusze.

Na problemach z kosztami energii i politycznych grach najbardziej ucierpią ci, którzy w akademickiej piramidzie stoją na samym dole, czyli studenci. Nauczanie zdalne zapowiedziano już na kilku uczelniach, choć nawet minister Czarnek przyznaje, że uniwersytet zdalny to quasi-uniwersytet – mówił o tym podczas inauguracji na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Wykładowcy skarżą się z kolei, że uczelnie nie stanęły na wysokości zadania i nie zapewniły ani im, ani studentom niezbędnej infrastruktury. Jedni i drudzy korzystają z prywatnych komputerów i domowych łączy internetowych, które zwykle nie dorównują uczelnianym wymogom. Nikt też nie rekompensuje im opłat za energię elektryczną i połączenie z internetem. A to przecież przenoszenie kosztów nauczania na wykładowców i studentów.

PRZECZYTAJ TAKŻE:
OGRZEWANIE I OSZCZĘDZANIE. CO NAS CZEKA TEJ ZIMY >>>>

Pamiętać trzeba też, że studiowanie to nie tylko dydaktyka, ale również kontekst społeczny. To etap w procesie dochodzenia do dorosłości, którego studenci zostają pozbawieni nauczaniem na odległość, i to kolejny raz – po pandemii. Wtedy nie było innego wyjścia, ale teraz wydaje się, że niektórzy rektorzy zbyt wcześnie zdecydowali o zajęciach zdalnych. Na Uniwersytecie Warszawskim nikt na razie nie chce o tym słyszeć.©℗