Pochodzący z Tunezji Abdellatif Kechiche należy dziś do ścisłej czołówki europejskiego kina i jest żywym symbolem dokonujących się na starym kontynencie kulturowych przemian. Każdym kolejnym filmem ten francuski reżyser przebija samego siebie. „Unik”, „Tajemnicę ziarna” czy „Czarną Wenus” ogląda się niczym dokumenty – tak głęboko i skrupulatnie potrafi Kechiche inscenizować swój świat.
Jak na potomka imigrantów przystało, obsesyjnie krąży wokół tematu różnicy: kulturowej, rasowej, społecznej. Odwiedza zamieszkałe przez współczesnych pariasów podparyskie blokowiska, przygląda się od środka rodzinom z wieloetnicznych gett, ożywia wzajemne resentymenty i post­kolonialne upiory, a jednocześnie szczerze wierzy w demokratycznego ducha francuskiej kultury. W najnowszym filmie pt. „Życie Adeli” opowieść o miłości dwóch dziewczyn potraktował jednak inaczej. Zrezygnował z emancypacyjnego...