Wyobraźmy sobie, że po wielu miesiącach przymusowego postu znów siedzimy w restauracji w towarzystwie ulubionej osoby i zastanawiamy się, co wybrać: gnocchi z pesto jarmużowym czy kotleciki z boczniaka na ziołowym purée. „I na co się zdecydujesz?” – pyta ta osoba, pewnie z myślą o tym, że z naszego talerza coś skubnie. Wyobraźmy więc sobie, że na takie z gruntu niewinne pytanie odpowiadamy: „A co to znaczy decydować? I czemu właściwie pytasz?”.

Moglibyśmy się tak odezwać z dwóch powodów. Pierwszy jest szlachetny: bo chcemy zrozumieć, co tu się dzieje. Jaki jest istotny sens sytuacji, w której się znaleźliśmy? Jakiego rodzaju rytuały tutaj odgrywamy? Czym jest komunikacja? Czy istnieje wolna wola? Ale jest i druga możliwość: że wcale nie chcemy tu jeść. Wtedy, wykorzystując repertuar pytań z poprzedniego akapitu, mnożymy wątpliwości i odwlekamy podjęcie decyzji, odsyłając coraz...