Podział na Polskę „liberalną” i „soli­darną” oraz jego kolejne wcielenia – PO kontra PiS czy „rząd dobrej zmiany” kontra „totalna opozycja” – organizuje naszą wyobraźnię polityczną co najmniej od 2005 r. Wtedy to fiaskiem zakończyły się negocjacje koalicyjne między dwiema największymi partiami postsolidarnościowymi. Trwa zatem dłużej niż wcześniejszy podział, przebiegający przez polską politykę według stosunku do okresu przed 1989 r.

Początkowo uchodził za użyteczną politycznie grę pozorów, która pozwalała mobilizować zwolenników i zogniskować debatę publiczną na sporze między dwiema największymi partiami. Jednak z czasem stał się dla wielu Polek i Polaków fundamentem nie tylko ich tożsamości politycznej, ale i kluczem do rozumienia świata.

Prawda lub fałsz

To, jak narracja o dwóch Polskach z politycznego spinu przekształcała się w opis autentycznego,...