Przed kilkoma tygodniami ruszyli z Bellinzony i innych miasteczek malowniczego Tessynu, by przez alpejskie przełęcze, Toskanię i Lacjum zdążyć do Rzymu na szóstego maja, 500. rocznicę ich chrztu bojowego. Szli tym samym szlakiem, co przed wiekami ich poprzednicy, posłuszni wezwaniu krewkiego Juliusza II, który zamiast pancerza świętości wolał przywdziać pancerz rycerza.

Papież z mieczem

To Juliusz wpada na pomysł zwerbowania do Watykanu szwajcarskich najemników. Niecałe trzy lata wcześniej, w 1503 r., hojnie wciskając łapówki kardynałom, ozdobił skronie upragnioną papieską tiarą (wcześniej przegrał dwa konklawe). Gniewny, zapalczywy i zbyt niecierpliwy, by zadać pytanie, a już w ogóle niezdolny, by wysłuchać rady, zdaje się gonić uciekający czas. Szybko też pojmuje, że na tym padole papież bez pieniędzy jest figurantem bez...