Niektórzy oskarżali Janinę L., że nie była dobrą matką. Inni mówili, że była dobrą, ale nieporadną. Odkąd zaczęli zabierać jej dzieci, była w drodze. Różne były to drogi. Krótkie, 24-kilometrowe, długie, 260-kilometrowe. Z połączeniami dobrymi i bez połączeń. Wszystkie drogi prowadziły do dzieci.

Z ostatniej Janina L. nie wróciła.

Stacja XI

Ze szpitala psychiatrycznego 16-letnia Kinga, córka Janiny L., pamięta wpatrzone w nią oczy chorych.
Bała się ich. Wielkich, nieruchomych, zamglonych. Takich wcześniej nie widziała.

Kobiety szeptały:
– W nocy postawiła łóżko w pionie.
– Schowała się za nim.
– Uciec chciała.

Kinga przeszła obok nich pospiesznie. Zatrzymała się przy łóżku mamy. Janina L. leżała z przywiązanymi do ram nadgarstkami.

Stacja I

Kinga widziała się z mamą w domu, 8...