„Gdy nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego (...), byśmy mogli otrzymać przybrane synostwo” – fragment jedynego „maryjnego” tekstu św. Pawła odczytywaliśmy w liturgii Uroczystości Matki Bożej Częstochowskiej (zob. Ga 4, 4-7).

O „pełnię” (dopełnienie) jakiego „czasu” chodzi? Odpowiedź można wyczytać z najbliższego kontekstu. Otóż nieco wcześniej (Ga 4, 1-3) Apostoł mówi o czasie naszej „małoletności” – o czasie, w którym, chociaż jesteśmy Bożymi dziedzicami, jesteśmy ciągle poddani rozmaitym „opiekunom” i „rządcom” (w rozdziale 3. używa Paweł określenia: „wychowawca”; Ga 3, 24-25), spośród których najważniejszym pozostaje Prawo.

Otóż to właśnie ten „czas” – czas małoletności, dorastania do dojrzałości,
do dorosłości – właśnie się wypełnił. Teraz jest pora na wejście w dojrzałą relację z Bogiem – bezpośrednio z Ojcem, a nie z ustanowionymi przez Niego nad nami...