Bazgrzę. Kiedy wynotowuję coś z książek albo przygotowuję pytania do wywiadu (odręcznie, bo wydruki rozmówcy na ogół próbują czytać do góry nogami), jeszcze nie jest tak źle. Nauczyciele kaligrafii mówią w takich przypadkach o „drugim biegu” pisania: to zapiski sporządzane dla siebie. „Pierwszy bieg” to elegancko pisane życzenia, „trzeci” – spisywane czym prędzej informacje np. podczas rozmowy telefonicznej. Własne zapiski trzeciego biegu potrafię odczytać dopóty, dopóki pamiętam, czego dotyczyły. Takie sprzed roku są bezwartościowym bazgrołem.

Moje notatki pokazuję Agacie Kafarskiej, autorce bloga i podręcznika „Italik. Pisz ładniej” o poprawianiu czytelności pisma odręcznego. – To pismo nie jest zupełnie nieczytelne, widywałam gorsze. Ale litery stawia pan tak małe, że ich kształty zanikły. Na przykład „o” straciło owal i stało się kropką. A „z” ulega w środku słowa redukcji...