Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Wkrótce potem liczebność ich populacji i różnorodność gatunkowa gwałtownie spadła – nawet o 70-90 proc., do tego w ciągu mniej niż 100 tys. lat. Elizabeth Sibert i Leah Rubin opisały w „Science” nieznany wcześniej epizod wielkiego wymierania rekinów. Badaczki oparły swoje wnioski na analizie materiału kopalnego wydobytego z dwóch oddalonych regionów dna Pacyfiku. Skamieniałości rekinów sprzed 19 mln lat było mnóstwo: na jeden okaz przypadało pięć skamieniałości innych ryb z tego samego okresu. Później te proporcje się załamują: młodsze skamieniałości rekinów stanowią już tylko 1 proc. wszystkich skamieniałości ryb, stają się też znacznie mniej zróżnicowane.
Nie jest jasne, co doprowadziło do katastrofy takich rozmiarów. Raczej nie chodziło o zmiany klimatyczne – dopiero kilka milionów lat później doszło do ocieplenia mórz, a także do zróżnicowania się morskich drapieżników: m.in. tuńczyków, wielorybów i morskich ptaków. Nie wygrały więc one z rekinami rywalizacji o zasoby, tylko zajęły po nich miejsca w ekosystemie. ©℗
