Skromność jest bowiem formą świadomego lub nieuświadamianego samoograniczenia. W tym rozumieniu jej przeciwieństwem jest ostentacja. Ostentacja pojawia się u tych, dla których główną lub jedyną formą istnienia jest istnienie w oczach innych. Nie mogąc demonstrować swojego sukcesu czy bogactwa, nie wiedzieliby, czy rzeczywiście je osiągnęli. Człowiek skromny wie, kim jest, bez względu na zdanie innych, i nie potrzebuje sukcesów i bogactw, gdyż wie, czego spodziewa się po życiu, a spodziewa się niewiele. Mój nieżyjący przyjaciel, wybitny socjolog Winicjusz Narojek mówił, że aby mu było w życiu dobrze, potrzeba trzech rzeczy: żeby go rano ktoś pogłaskał po głowie, w ciągu dnia ktoś odrobinę pochwalił, a wieczorem żeby mógł wypić trzy kieliszki wódki.

Cnota skromności polega więc na tym, żeby od życia chcieć niewiele, ale nie wiąże się to ani z ascezą, ani z...