Kiedy bombowiec typu “Wellington" ciężko odrywał się od pasa lotniska w Bramcote w południowej Anglii, mijała 23.17. Była wiosenna noc 1943 r. Tę noc i wszystko, co działo się w ciągu kilku kolejnych godzin Jan Janczak pamięta dokładnie, minuta po minucie. Przebył pół świata, aby móc odbyć ten lot: Warszawa, Kock (ostatnia bitwa Września 1939), potem sowiecka Workuta, wreszcie polskie wojsko w Kazachstanie, podróż okrętem przez Indie i Południową Afrykę do Anglii. Odbył szkolenie, kurs radiotelegrafisty w języku angielskim.

To był jego pierwszy lot bojowy. Target for to-night, Bremen. Cel na dzisiejszą noc, Brema. W załodze było ich sześciu: dwóch pilotów, nawigator, dwóch strzelców i on, sierżant Janczak, radiotelegrafista. Na nocny lot ruszyło dziewięć załóg. Każda maszyna miała po dwie tony bomb na pokładzie. Po trzech godzinach byli nad celem. “Bomby...