Liturgia w miniony piątek przyniosła nam czytania o niezwykle spójnym przekazie. W pierwszym z nich Jeremiasz, głoszący w świątyni w Jerozolimie nawrócenie swoim ziomkom, zostaje aresztowany; ci, którzy go pochwycili, grożą mu: „Musisz umrzeć! Dlaczego prorokowałeś w imię Pana, że z tym domem stanie się to, co w Szilo, a to miasto ulegnie zniszczeniu i pozostanie niezamieszkałe?” (Jer 26, 1-9). Drugie – wyjęte z Ewangelii wg św. Mateusza (Mt 13, 54-58) – pokazywało Jezusa, który zderza się z niewiarą w swoim rodzinnym mieście, Nazarecie.

Obydwa teksty mówią o Bogu, który okazuje się bezsilny we własnym „domu”: nie potrafi nawrócić do siebie ludzi wypełniających na co dzień Jego świątynię w Świętym Mieście – ludzi tworzących wybrany przez Niego odwiecznie Lud. I nie jest również w stanie zdziałać żadnego cudu wśród swoich, w synagodze pełnej ludzi, wśród których wyrósł, zna ich...