Katarzyna Kubisiowska: Pisze Pan jeszcze ołówkiem?

Marek Bieńczyk: Nie. Zauważyłem zresztą, że kiedy piszę ręcznie, nie mogę już się odczytać. Zawsze mazałem jak kura pazurem, ale teraz mam wrażenie, że ręka odzwyczajona od pióra czy ołówka zatraca powoli umiejętność pisania. Ewolucja, jak widać, jeszcze się nie skończyła.

"Tworki", owszem, ściboliłem ołóweczkiem, ale to było dawno temu. Podróżowałem wtedy po campingach: budziłem się o 7 rano, z namiotu szedłem do samochodu, siadałem za kierownicą i pisałem. Książkę o melancholii też ołóweczkiem. To był zabobon - że ogryzek ołówek, a nie długopis. Zresztą kiedyś udawało mi się pisać wszędzie - w kawiarni, na lotnisku. Teraz na ogół już tylko w domu i przy komputerze.

Nawet notatek nie robi Pan poza domem?

Mało....