Machiavelli powiada, że ludzi trzeba zdobywać pieszczotami albo niszczyć. To nie to samo, ale akurat mi się przypomniało.

Zaczęło się od tego, że Z. napluł mi na buty. Ponieważ jestem jego przełożonym, podziękowałem mu, bo buty rzeczywiście były zakurzone. Poza tym mógł przecież napluć mi na spodnie. A tak schyliłem się tylko i szybko starłem, co tam było. Owszem, powinienem był zażądać, żeby to on starł. Ale nie mógł się przecież schylić, bo by mu pistolet wypadł.

Ponieważ nie wyrzuciłem Z. z pracy, podobne zaczepki zaczęły regularnie się powtarzać. Zgodnie z moim wewnętrznym przekonaniem, które otrzymałem z góry, nie reagowałem inaczej, jak tylko dziękując mu publicznie i podkreślając, że konstruktywna krytyka jest fundamentem naszej jedności. Przy okazji omal nie udławiłem się własnym językiem, ale na szczęście ktoś z mego otoczenia klepnął mnie w plecy. Prokuratura...