Piękny i mądry artykuł. Jestem zaszczycona, że moja wypowiedź pojawia się w tak szacownym gronie. Sprostuję tylko, że jestem jedynie doulą, nie jestem konsultantką laktacyjną:). Z serdecznymi pozdrowieniami dla Autorki i Redakcji TP, Joanna Kozakiewicz

Odkąd w czasie wykopalisk archeologicznych na wczesnośredniowiecznym cmentarzu zobaczyłam szkielet młodej kobiety z malutkim szkielecikiem dziecka w jej miednicy (główka była już na zewnątrz, musiała umrzeć już w trakcie porodu) jestem przeciwna idealizowaniu "porodowej" przeszłości. Czuję głęboką wdzięczność dla Boga, losu i mądrości ludzkiej (będącej wszakże boskiej darem), że żyje w epoce (i miejscu) gdy w czasie porodu i połogu umiera mniej kobiet i dzieci niż kiedykolwiek w historii. Tak, dzięki medycynie: antyseptyce, szpitalom, cesarkom, kleszczom i tym wszystkim "strasznym" rzeczom opisanym w artykule. A w momencie gdy jakaś matka czuje że ból przerasta jej możliwości, może skorzystać ze znieczulenia i właśnie dzięki temu przeżyć poród godnie, radośnie i duchowo. Natomiast zgadzam się, że kobietom trzeba przywrócić wiarę w siebie i Maryja jest tu wspaniałym wzorem. Chociaż mało z nas chciałoby rodzić w takich warunkach jak Ona - i powinniśmy robić wszystko, aby jak najmniej kobiet było do tego zmuszonych (zakładając np. kliniki położnicze w krajach rozwijających się - takie jak ta, w której pracuje jedna z położnych opisanych w "Mundrej").

Super artykuł, wiele dobrych nawiązań i wiele spójności w odniesieniu do kontynuacji dzieła stworzenia. Jestem ojcem, któremu dane było towarzyszyć tej transcendentnej aurze narodzin nowego życia, tej mocy kontynuacji życia i tej wielkości kobiety. Uważam, że właśnie narodziny Chrystusa z obecnością Józefa i ze swoją milczącą prostotą wskazują na ich naturalność. Dla mnie, po dwudziestu latach nasz wspólny poród jest wciąż najbardziej duchowym i metafizycznym przeżyciem i nic tego nie zmieni. Myślę, że więcej mężczyzn powinno towarzyszyć swoim żonom podczas porodu dając im wsparcie i czerpiąc z aktu narodzin dużo dla siebie tak jak św. Józef 2016 lat temu. Oczywistym jest, że całość aktu narodzin nowego człowieka należy odnieść do współczesności w której ten akt się odbywa z jej całą wiedzą i zdobyty doświadczeniem.

Słowa "zrodzony a nie stworzony" mają odniesienie do innego zrodzenia, nie tego w stajence Betlejemskiej. To w stajence to konsekwencja właśnie tego. Uczy nas o tym Credo. "Wierzę w jednego Boga, Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. " Maryja nie rodzi tylko człowieka. Nigdy nie wolno o tym zapominać.

Jako Bóg-Syn jest zrodzony z własnej ofiary na Krzyżu, ofiary która miała miejsce na Golgocie, zarazem przekracza czas i miejsce Golgoty jako uniwersalna zasada trój-istnienia. Jako Syn Człowieczy jest zrodzony z ofiary Matki Ewy. Biologiczne macierzyństwo człowieka i całego rodzaju żeńskiego, jest wpisane w ofiarę Syna Bożego.

zabić, bo nie umierają jako nieśmiertelni. To wie każde dziecko.

Był tylko człowiekiem i aż człowiekiem. Wielka i ponadczasowa była za to jego komunistyczna idea równości i sprawiedliwości. Równości ludzi wobec siebie w obliczu wspólnej małości wobec boskiego absolutu. Idea sprawiedliwości po śmierci była konsekwencją braku sprawiedliwości we współczesnym mu świecie. I coście zrobili z tego piękna, wy vatykańscy najemnicy za przysłowiowe, judaszowe srebrniki?

Myślę, że większość z nas ucieka od świadomości narodzenia Jezusa. W tej stajence, w towarzystwie Józefa i zwierząt. A właśnie czegoś takiego chciał Bóg dla siebie dla nas. Dzięki temu tekstowi te Boże Narodzenie było o wiele głębsze, a już od dawna było mi bardzo trudno dobrze przeżywać ten czas.