Jesteśmy przedstawicielami ostatniego pokolenia, dla którego papier ma znaczenie. Dla pokoleń następnych będzie on znaczył tyle, co dla nas papirus. Tylko wśród nas papier może budzić takie namiętności. Tylko my wiemy, że ulotny, łatwy do zniszczenia jest jedynie z pozoru. Nigdy nie spłonie, zawsze pozostawi jakiś ślad. A jak to jest żyć ze świadomością, że gdzieś tam w dalekiej przeszłości pozostał za nami jakiś papier? Dowód bardzo złego uczynku?

Czy zaraz po popełnieniu występku słyszymy makbetowski głos: „nie zaśniesz więcej”? „Możesz liczyć na każdy zaszczyt, każde wyróżnienie – tylko spokojny sen jest już poza twoim zasięgiem”. A więc z jednej strony zaszczyty, a z drugiej powracające koszmary. Czy to wysoka cena?

A dalej? Pozostaje tylko próba zapomnienia? Z radością widzimy, jak papierowa namiętność kurzy się i odchodzi w niepamięć. Kto dziś zwraca uwagę na...