Czy w tak wrażliwej epoce, skupionej na #metoo i walce z dyskryminacją osób LGBT+, wypada kręcić oscarowe pewniaki, w których czarnym charakterem jest homoseksualna kobieta? Ta kwestia zdominowała dyskusję wokół filmu „Tár” – nie do końca słusznie.

Nowe dzieło Todda Fielda ma bowiem w sobie zuchwałość wykraczającą poza obszary związane z polityczną poprawnością czy „kulturą unieważniania”. Opowiada historię pierwszej dyrygentki Berliner Philharmoniker i właśnie znacząca fikcyjność takiej postaci, w połączeniu z odwróceniem tradycyjnych ról, wprowadza zamieszanie na wejściu. Bo Lydia Tár rzeczywiście ma w sobie coś z potwora. Reżyser i grająca tytułową rolę Cate Blanchett wiedzą jednak, jak współdyrygować naszymi odczuciami, by nie szukać w tej opowieści ani rewanżystowskiej satysfakcji, ani krzywdzącego uogólnienia z serii „i daj tu babie władzę...”.

...