Szeryf Błaszczak, twardy szeryf Błaszczak z mocno zarysowaną szczęką obrońcy uciśnionych, twardziel, który nie zapłacze, który się nie zawaha, który się nie ugnie, który nie ustanie w dobrej sprawie. Który nie spocznie, póki nie dorwie całego tego morderczego LGBT, tęczowych terrorystów, kredkowych siepaczy, dorwie ich jak rzadkiego pokemona, choćby w kiblu, i zrobi im kęsim oraz jesień średniowiecza. Oni o tym wiedzą i dlatego ich kolorowa stopa w naszym skansenie nie postanie. Amen.

Jaki on mocny w ustach, nasz twardy, nadwiślański Brudny Harry, nasz teoretyczny Terminator jak cię mogę, nasz bezwzględny macho-sarkasta, błyskotliwy jak brzytwa w ręce małpy, miażdżący zderzakiem zdrowej sarmackiej ironii, w puch i pył rozstrzeliwujący celnym piastowskim sceptycyzmem złych obcych całego świata. Gdyby on był w Paryżu i Nicei – do Paryża i Nicei by nie doszło, Paryża i Nicei by...