Nie licząc kilku naprawdę radykalnych antymonarchistów, którzy mniej lub bardziej ostentacyjnie manifestowali zadowolenie z powodu śmierci ­Elżbiety II, przez media społecznościowe, także w Polsce, przetoczyła się gigantyczna fala żalu, żeby nie powiedzieć: rozpaczy.

Nawiasem mówiąc, w przypadku owych radykalnych anty­monarchistów rzucało się w oczy bezwiedne utożsamienie urzędu ze sprawującą go osobą. Niebezpieczne to utożsamienie i ślepe na dynamikę działania potężnych kulturowych instytucji – do których z pewnością zalicza się brytyjska korona. Instytucji, które nie tylko darowują wprzęgniętym w nie jednostkom ogromną władzę – niechby nawet symboliczną, w dobie rewolucji cyfrowej to wszak jedna z najważniejszych jej form – ale które także same sprawują nad ich życiem masywną kontrolę. Nie widzieć tego albo udawać, że się tego nie widzi, to zarazem nie dostrzegać tej...