Spory o legalność eutanazji noszą w sobie zasadniczą cechę naszego spolaryzowanego świata. Rozgrywają się często w atmosferze emocjonalnego wzmożenia i rozszczepienia, które sięga tak głęboko, że niemal całkowicie paraliżuje dialog. Oczywiście w sprawach pryncypialnych – a nie ma bodaj nic bardziej pryncypialnego niż stosunek do śmierci – dialog bywa faktycznie niemożliwy. Gdzie ścierają się bowiem dwa stanowiska wypływające z zupełnie odmiennych wrażliwości, moralności i metafizyk, tam po prostu nie da się wypracować kompromisu. W jakimś sensie tak właśnie jest w kwestii legalności eutanazji. Ktoś szczerze przekonany, że jedynym dawcą i odbiorcą życia jest transcendentne bóstwo, nie spotka się w pół ani nawet w ćwierć drogi z kimś, kto uważa, że człowiek (w pewnym zakresie, rzecz jasna) ma prawo o swoim życiu i śmierci samodzielnie decydować. Jedyna realna debata, w jaką można się...