Wśród gości, których przyjął Jan Lebenstein w swoim paryskim atelier, był konserwator jednego z najpiękniejszych ogrodów stolicy Francji - Jardin des Plantes. “Wie pan, takie zwierzęta nigdy nie istniały, ale są prawdopodobne" - stwierdził, oglądając prace malarza. Zdanie to, choć rzucone mimochodem, okazuje się niezwykle nośne - dźwięczy w nim esencja tego, co w sposób bardziej lub mniej zawoalowany pisali, na setkach stron, komentatorzy jego twórczości.

Lebenstein był bowiem artystą tworzącym na pograniczu tego, co jest, i tego, czego nie ma. Ważne były realia, to, co zastane; nie interesował go świat z importu, jakakolwiek egzotyka; za nią, za próżność i hedonizm, potępiał tak hołubionych przez elity powojennej Polski kapistów. Wzbraniał się przed wszystkim, co importowane, awangardowe, nie interesowała go abstrakcja - widział w niej bezradną ucieczkę...