Od iluż to tygodni czytam o takiej małej miejscowości, której pewnie nikt prawie nie potrafiłby nawet zlokalizować na mapie Polski. Tam też zapadła decyzja, że szkoły nie będzie. Niech dzieci wędrują do innej, gdzie indziej. Czytam o kolejnych protestach, o ich rozpaczliwych formach. Słucham oburzonego urzędnika pomstującego na rodziców. Nawet dziennikarze przebąkują już o anarchii. To przecież wszystko jedno - zdają się uważać ludzie bez wyobraźni - gdzie będzie się odbywał mechanizm nazywany oświatowym: jakieś godziny lekcyjne, jakieś wystawianie stopni. Teraz tu, potem tam, otoczenie nieważne, czegoś takiego jak tradycja, atmosfera środowiskowa, zżycie się zespołu, przyjazne otoczenie - to wszystko ma o wiele mniej znaczenia niż miałoby na przykład zabezpieczenie kasy na poczcie czy magazynu na zapleczu sklepiku. Dzieci mogą być przerzucane dowolnie i w dowolnym czasie, a...