Kto widział w tym dniu przed południem izbę poselską, zamieniającą minutę milczenia po śmierci wielkiej artystki w głośne odmawianie "Wiecznego odpoczywania", pomyślał pewnie: cóż za pobożni ludzie. Jeszcze parę kadencji temu nic podobnego zdarzyć się nie mogło, choć przecie wierzących posłów nie brakowało. Jakie to przekonujące i uczciwe.

Kto jednak tego samego dnia po południu patrzył na "dyskusję" rządowo-poselską dotyczącą wyjaśnień prezesa NBP na temat obrad Komisji Nadzoru Bankowego, mógł odnieść wrażenie, że biorą w niej udział ludzie z zupełnie innej części świata. Atmosfera skoncentrowanej agresji, wyładowującej się nie w argumentach, lecz w epitetach, insynuacjach i obelgach, poziom debaty, w której atakujący prezesa banku centralnego nawet nie silili się na przekonanie kogokolwiek o swojej znajomości rzeczy, bo wystarczało - także dla nieustannych...