Czytając przypowieści Jezusa, nie sposób odnieść wrażenia, że ich fabuła tak jest ułożona, aby zdemaskować najbardziej naganne z ludzkich zachowań. Jednocześnie w finale opowieści zaskakuje brak pesymistycznych tonów. Każda przypowieść kończy się optymistycznie. Bierze się to stąd, że wizja Boga i świata, jaką roztacza przed nami Jezus, różni się od tej, jaką chętnie namalowaliby ludzie. Jego wizja odbiega od konwencjonalnej mądrości ludzkiej, a odwołuje się do elementu zaskoczenia i paradoksu. Nie wszystko w naszym życiu jest do końca przewidywalne. Nawet usprawiedliwienia z grzechów nie da się sformalizować, bo jest darem Boga. Od człowieka zależy jedynie zmieniający wiele mały szczegół.

Widać to dobitnie w przypowieści o dwóch modlących się ludziach. Faryzeusz, formalista religijny, człowiek liczący na wartość kalkulatora, jakim Sprawiedliwy obliczy...