Drugi rozdział Ewangelii św. Marka otwiera scena uzdrowienia paralityka (Mk 2, 1-12). Marek podkreśla, że rozgrywa się ona w „domu”: „[Jezus] wrócił do Kafarnaum; [ludzie] posłyszeli, że jest w domu”. Znamy tę historię. Czterech ludzi niesie na noszach chorego. Nie mogąc przebić się przez tłum, odkrywają dach nad Jezusem i opuszczają łoże wprost przed Pana. Jezus mówi: „Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy” (w. 5).

Uczonym w Piśmie – którym te słowa wydają się bluźnierstwem – odpowiada: „Żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów – rzekł do paralityka: »Mówię ci: Wstań, weź swoje łoże i idź do domu«” (w. 10-11).

Czytałem tę perykopę setki razy, ale dopiero ostatnio zauważyłem, że Jezus nazywa się w niej „Synem Człowieczym”. Więcej: w zapisie św. Marka – podobnie zresztą jak w Ewangelii św. Łukasza (zob. Łk 5, 24) – czyni to po raz...