Gdy w ubiegłym roku na łamach „Tygodnika” pisałem o słuchowiskach i radio-arcie, główny bohater artykułu – Krzysztof Czeczot, świeżo upieczony laureat prestiżowej nagrody „Prix Europa” – narzekał na konserwatywną formułę naszych słuchowisk. Według niego Polacy zbyt dosłownie tłumaczą teatralną formułę, nie wykorzystując potencjału, jaki daje samo medium. Reżyser naigrywał się: „aktor mówi, dwie szklaneczki uderzają, a w tle muzyka”.
Okazuje się, że w Krakowie działa ekipa, która nadaje na podobnych, nomen omen, falach. – Napuszony styl, archaiczne poszukiwania formalne, wciąż te same efekty dźwiękowe – wzdryga się Justyna Nowicka, producentka słuchowisk Radia Kraków. – Skrzypienie krzeseł, łyżeczki uderzające o porcelanę. Teatr sprzed lat, poprawny formalnie, ale nudny, muzealny, skostniały. Jako dziennikarka zawodowo zajmuję się współczesnym teatrem, więc doskonale...