Wcześniej otrzymali już wiele szczegółowych informacji od zaskoczonych niewiast i przeżyli pełną niepowtarzalnego uroku scenę spotkania ze Zmartwychwstałym na szlaku do Emaus. Mimo wszystko w ich sercach dominował lęk i niepewność. Trudno mieć do nich o to pretensje, gdyż nie można narzucić sobie radości czy zaufania. Trzeba jednak cierpliwie, krok po kroku, przezwyciężać zakorzenione głęboko obawy, nie drażnić piekących ran, bardziej ufać Chrystusowi niż naszej logice.

Niepokój zmieszanych Apostołów świadczy, że można wpatrywać się w oblicze Zmartwychwstałego Zbawcy, a równocześnie nosić w duszy lęk, któremu obca jest radość poranka wielkanocnego. Rzadko robimy sobie rachunek sumienia z naszych lęków. Tymczasem to one potrafią okazać kamienną trwałość, której czasem nie może skruszyć nawet szokująca prawda o Zmartwychwstaniu.

Trzeba...