Można było spróbować wariantu historii alternatywnej. Dać się porwać tłumowi i wyreżyserować ceremonię ogłoszenia królem. Zaakceptować ciąg triumfalnych zdarzeń znaczonych poczuciem sukcesu. Zrezygnować definitywnie z samotności Ogrójca, dramatu krzyża, konania Golgoty.

Jak wyglądałoby chrześcijaństwo, gdyby Chrystus nie potrafił się oprzeć tamtej pokusie? Być może uwieńczeniem Jego ziemskiej misji byłby wtedy triumfalny Super-star z wielkiej niedzieli palmowej. Tradycji chrześcijańskiej obca byłaby wtedy symbolika krzyża, zmagania drogi krzyżowej, krwawy pot Ogrójca, wierność poranka wielkanocnego. Nieznane byłoby to wszystko, co decyduje o pięknie i specyfice Ewangelii.

Aby dać świadectwo Bożemu pięknu, trzeba umieć odchodzić od sukcesu na ludzką tylko miarę. Trzeba umieć zanurzyć się ze spokojem w samotność i znikać. Trzeba milknąć w...