Przez stepy i pustynie podróżowałeś, śpiąc na piachu wśród skorpionów i węży. Szamańskie totemy okrążałeś po trzykroć, zgodnie ze słonecznym kierunkiem, by przychylność duchów sobie zapewnić u wejścia do dolin, na wysokich przełęczach, u źródeł strumieni. Ofiary zostawiałeś wśród kamieni, żeby drogi nie zgubić, rwące rzeki pokonać, czegoś sobie nie urwać i żeby paliwa w baku i kanistrach nie zabrakło. I duchy okazały się łaskawe. Widać w swojej przedwieczności nie takie rzeczy oglądały. Bo i zaginione plemiona i religie wymarłe i konne armie ciągnące od oceanu do oceanu. Armie pancerne zresztą też. Więc co im takie pojedyncze autko na polskich blachach. No ale składałeś jednak u wylotów dolin, na przełęczach pod błękitnymi szarfami, wśród zwierzęcych czaszek, pod wielkim niebem świata.

Świątynie widziałeś starodawne o złocistych dachach i ścianach malowanych w kolory...