Z zainteresowaniem przeczytałem o postawie miłosierdzia wobec byłych księży (“TP" nr 19/04). Posługa duszpasterska wobec nich, o czym mówił cytowany przez autora listu o. Wacław Oszajca, byłaby pierwszym aktem miłosierdzia. Potrzebny byłby także fundusz dla tych, którzy odeszli z kapłaństwa. Może rozmiar pomocy materialnej, jakiej trzeba by w niektórych diecezjach czy prowincjach zakonnych udzielić odchodzącym księżom, pomógłby uświadomić wspólnocie głębię problemu? Były kapłan żebrzący pod supermarketem, o którym wspomina ks. Dzedzej, jest wielkim oskarżeniem dla wspólnoty kapłańskiej i koleżeńskiej, w której uczestniczył przez lata. Silne więzi księży studiujących na jednym roku nierzadko kończą się w momencie, gdy jeden z nich ma kłopoty. A przecież to pomoc udzielona w trudnościach odsłania fundamenty, na jakich budowana jest przyjaźń i koleżeństwo.

Z...