Nie jest to tekst o teczkowych "grubych rybach", które z wyrachowaniem i na chłodno przekazywały SB ważne informacje, zdradzały przyjaciół i kolegów, dzieliły się swoimi opiniami albo wręcz doradzały rozwiązania, czerpiąc z tego określone korzyści, ba, poświadczając własnoręcznie ich odbiór. Nie jest to też tekst o regularnych agentach, na których esbecy mieli zwykle mocnego haka, a którzy, bojąc się kompromitacji, godzili się świadomie na współpracę. Nie jest to także tekst o bohaterach tamtych czasów, o których w toku lustracyjnych emocji niestety zapominamy (gdyby zdrajcy przeważali nad bohaterami, komunizm nigdy by nie upadł). I nie jest to tekst pisany w imieniu jezuickiego środowiska, które nagle i ku naszemu zaskoczeniu znalazło się w oku lustracyjnego cyklonu.

Jest to tekst o "płotkach", mniejszych czy większych, które trochę przypadkowo dostały się w...