Nawet średnio rozgarnięty student dowolnego kierunku, gdzie wykładają logikę (a powinni na każdym), powie, że to pytanie ma wadę: brak mu choćby odniesienia do konkretów życiowych osoby, jej kontekstów klasowych i gospodarczych oraz kryterium właściwej miary. Ale jako punkt wyjścia do namysłu w zaciszu własnej głowy może dać ciekawe efekty. Moje wypieszczone przekonanie, iż „ja tylko okazjonalnie, przy niedzieli, z rzadka” rozgryzione z ołówkiem w ręku, skurczyło się jak plasterek słoniny na patelni.

Sięgnąłem po ten ołówek, żeby wyciągnąć jakiś pożytek poznawczy z bezsensownej draki o kartki na mięso w Warszawie. W pewnym dzienniku uchodzącym za poważny streszczono raport zrzeszenia wielkich metropolii świata (w tym Warszawy) na temat możliwych działań, które miasta mogłyby podjąć, by ograniczać emisję gazów cieplarnianych. Przedziwny to materiał, wygląda jak przeklejona bez...