To nie ma być zdrowe, to ma sprawić radość” – taki komentarz znalazłem na liście potrzeb w jednej ze zbiórek dla ludzi w Ukrainie. Tym razem nie szło o odzież termiczną dla wojska ani maść na plecy zbolałe od noszenia bynajmniej nie garniturowych kamizelek. Chodziło o potrzeby zupełnie cywilne, choć w sytuacji naszych braci takie rozgraniczenia tracą sens. Albowiem wytrwałość i możliwości jako takiego przetrwania tych, co marzną z dala od ściśle pojętego „frontu”, liczy się dla wojny tak samo, jak dostawa wyrzutni, pocisków i innego kosztownego sprzętu. Gdyby chwilowo walki z racji pogody miały spowolnić, tym bardziej ważne zacznie być to, jak dzień za dniem przetrwają zimę ludzie pod dachami bloków i kamienic. Nie zburzonych wprawdzie w sensie budowlanym, ale ze zburzonym poczuciem bezpieczeństwa, które stanowi fundament domu rozumianego jako coś więcej niż kupa cegieł.

No...