Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Dwie cechy charakteryzują tę książkę: dziennikarski upór w drążeniu tematu i nieufność wobec procedur rządzących Państwem Watykańskim. To zrozumiałe: Corrado Augias jest wieloletnim współpracownikiem dziennika „La Repubblica”, autorem programów telewizyjnych, a także byłym eurodeputowanym z ramienia Demokratycznej Partii Lewicy, która jest spadkobierczynią Włoskiej Partii Komunistycznej.
Żeby przekonać o ważności rozdziału władzy duchowej od władzy ziemskiej Kościoła, Augias omawia mroczne historie, powiązane ze skrytobójstwami, zdradą, żądzą władzy i pieniędzy, które miały związek z Watykanem. Wśród tematów jego książki znajdziemy więc tajemniczą śmierć Aloisa Estermanna, kapitana Gwardii Szwajcarskiej chroniącej papieża, historię templariuszy, sprawę rzekomego milczenia Piusa XII w obliczu Holokaustu, sposoby zdobywania Tronu Piotrowego przez niektórych papieży, niejasności wynikające z finansowych transakcji Banku Watykańskiego czy omówienie Opus Dei i Świętej Inkwizycji.
Autor wykorzystuje fakt, że większość opisywanych spraw nie miała historycznego rozstrzygnięcia, dzięki czemu w aurze tajemniczości może oddawać się spekulacjom. Nie jest jednak typem ślepego krytyka Kościoła. Jego książka jest o tyle nierówna, że stawia mocne tezy, które nie są poparte równie mocnymi argumentami, tworzy ryzykowne uogólnienia (np. kiedy o Soborze Watykańskim II pisze, że był „zwycięstwem progresistów i odrzuceniem wielowiekowej tradycji”), ale jednocześnie potrafi świetnie wyczuć logikę dyplomacji w działaniach Watykanu (rozdział o Piusie XII i II wojnie światowej).
Pomimo przesadnego uwypuklenia niektórych wątków, warto sięgnąć po „Sekrety Watykanu”, chociażby po to, żeby dowiedzieć się, iż pierwszym jezuitą ogłoszonym świętym był Polak (Stanisław Kostka), że generał jezuitów (również Polak), Włodzimierz Ledóchowski, pisał o Opus Dei jako o „swoistej chrześcijańskiej masonerii”. Wątki sensacyjne i historyczne przeplatają się z wnikliwymi opisami architektury i układu urbanistycznego Rzymu.
Czy zatem rozdział władzy duchowej od ziemskiej pozytywnie wpłynąłby na misję Kościoła? Odpowiedź brzmi: nie wiadomo. Wiadomo jednak, że kiedy ludzie lewicy postulują ubóstwo Kościoła, nie zawsze rozumieją, że główną misją wspólnoty chrześcijańskiej jest głoszenie Dobrej Nowiny. Bez Dobrej Nowiny rozdanie majątku byłoby jednorazowe, a dzięki niemu Kościół pomaga ubogim od dwóch tysiącleci.
Corrado Augias, „Sekrety Watykanu”, Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2012.