Wygląda na to, że nadmorski klimat inspiruje - wystarczy wspomnieć prężną w latach 90. trójmiejską scenę yassową. Światek rocka też ma się nieźle, a najlepszym tego przykładem jest Ścianka. Sopocki zespół sporo namieszał na polskim rynku muzycznym już debiutem „Statek kosmiczny Ścianka” (1998), by trzy lata później powtórnie zaskoczyć płytą „Dni wiatru”. Pierwszy album emanował rokendrollową energią, drugi oczarowywał przestrzennymi, zwiewnymi aranżacjami. Singiel „The Iris Sleeps Un-der The Snow” z „Dni wiatru” (nagrany także w wersjach z Myslowitz oraz Smolikiem i Nosowską) cieszył się sporą popularnością. Trzech muzyków Ścianki współtworzyło wreszcie zespół Lenny Valentino, który błysnął płytą „Uwaga, jedzie tramwaj”.

„Białe wakacje” można nazwać powrotem do korzeni - zarówno źródeł rocka, jak i debiutu zespołu. Płyta jest na wskroś rokendrol-lowa, ma w sobie coś z ducha...