Niełatwo się dowiedzieć, co siedzi w klerykach. Ich mowa często skrzy się od kształtnych figur retorycznych. „Pobyt w seminarium to przygoda z Panem Bogiem”. „Jesteśmy w seminarium, by wzrastać w miłości”. „Jesteśmy posłani, by służyć Panu Bogu ukrytemu w drugim człowieku”.
Żeby ich poznać, trzeba spróbować zdjąć z nich nienagannie skrojone sutanny, pozbawić nieskazitelnie wypastowanych czarnych butów. Poczekać, aż przestaną mówić to, co chciałby usłyszeć przełożony.
OSWOIĆ PRZESTRZEŃ
W seminarium jest zimno. Na lśniących posadzkach próżno szukać choć minimalnych kłębków kurzu. Na ścianach korytarzy ani śladu tych wszystkich rzeczy, które wieszamy w domach, by ocieplić ich wnętrze. Wystrój nic nie mówi o ludziach, którzy tu mieszkają.
W większości seminariów klerycy co pół roku przeprowadzają się z pokoju do pokoju. Przełożeni wyjaśniają, że...