We wstępie naczelny magazynu pisze bardzo ładnie, czemu książka służy. Otóż - służy przemianie. "Nie takiej jak z Owidiusza, bo kto by chciał zmienić się w echo albo kwiatek", żartuje naczelny (przy okazji: Owidiusz to jeden z niewielu poetów, których imię pojawia się w pierwszym numerze). "Wystarczy, że zostanę wyrwany z rutyny myślenia i czucia, postawiony wobec pytań, których nie potrafiłem albo nie śmiałem sobie zadać, zawstydzony albo rozczulony własną ignorancją. To jasne, nie każda książka ma taką moc i nie każde spotkanie z nią kończy się prywatną metanoją". Półki księgarskie, czytamy dalej, pełne są śmiecia. "Ale przecież musimy ją jakoś znaleźć", pisze naczelny w uniesieniu. "To dziś kwestia życia lub śmierci organu zwanego duszą". I jakby dla zrównoważenia tych uniesień publikuje obok "Plotki z najwyższej półki", które w poszukiwaniu takiej książki raczej nie...