Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Urodził się w 1928 r. w Szczecinie, w rodzinie ewangelickiej, lecz od dzieciństwa był człowiekiem indyferentnym religijnie. Jako 16-latek przeżył intensywne doświadczenie religijne, które zmieniło jego życie. Próbując je zrozumieć, zwrócił się ku dziełom filozofów i myślicieli religijnych. Zgłębiał je w sposób, który nie tylko doprowadził go do wiary, lecz także uczynił jednym z najbardziej znaczących teologów protestanckich. Jego myślenie dotyczyło wielu tematów i było otwarte na współczesną humanistykę, nauki przyrodnicze i dialog ekumeniczny (w latach 1975–1990 był członkiem komisji „Wiara i Ustrój” przy Światowej Radzie Kościołów).
Wiele teologicznych pomysłów Pannenberga może być inspirujących także dziś. Choćby rozumienie Bożego objawienia jako ściśle splecionego z ludzką historią albo podejście do osoby Jezusa Chrystusa: wychodzące nie tyle od abstrakcyjnych formuł dogmatycznych, co od konkretu człowieczeństwa Rabbiego z Nazaretu i dostrzegające boskość prześwitującą przez Jego życie, śmierć, a zwłaszcza zmartwychwstanie. Jeśli chodzi o to ostatnie, zwracał uwagę nie tyle na pusty grób, co na doświadczenie spotkania Zmartwychwstałego – być może wiedziony pamięcią swojej drogi wiary, rozpoczętej od doświadczenia, które nazywał „doświadczeniem światła”.