Południowa Afryka, licząca prawie 60 mln ludności, od początku epidemii pozostaje jej epicentrum na Czarnym Lądzie. Kiedy pod koniec marca miejscowe władze wprowadziły najsurowszy na świecie reżim epidemiologiczny, chwalono je i stawiano za przykład zdecydowania i przedkładania dobra publicznego nad interes polityczny. Przez kwiecień i maj Południowa Afryka żyła spętana rygorami, przypominającymi areszt domowy. Mieszkańcom nie wolno było opuszczać domów i mieszkań bez obowiązkowych masek ochronnych, a jedynymi usprawiedliwionymi powodami dla opuszczenia domu były zakupy żywności i lekarstw oraz wizyty u lekarzy. Obowiązywała nocna godzina policyjna, zabronione były spotkania towarzyskie i zgromadzenia, zamknięto fabryki i kopalnie, restauracje i zakłady fryzjerskie. Wprowadzono ograniczenia w transporcie publicznym, a nawet zakaz sprzedaży alkoholu i papierosów (podobne ograniczenia...