Propozycja premiera Donalda Tuska, by dokonać zmian w Konstytucji porządkując system władzy, wywołała sporo szumu medialnego (najczęściej bez głębszego zrozumienia, o co w tych propozycjach chodzi), poruszenie w sferach politycznych i pewien ferment w kołach naukowych. To dobrze. Dobrze nawet w takim wypadku, gdyby rząd zakładał, że i tak nic z tego nie wyjdzie. Bo sprawa jest naprawdę poważna i warto o niej bodaj publicznie rozprawiać.

Wbrew temu, co mówi front odmowy (ci, którzy chcą bronić każdego przecinka w Konstytucji), Polska nie może czekać 200 lat, licząc, że do tego czasu może poprawią się obyczaje polityków. Nie mamy tyle czasu, niestety, a obyczaje mogą się albo poprawić, albo pogorszyć. I z pewnością nie jest tak, że o dwuletnim już paraliżu machiny państwowej (lata 2007-09) decydują tylko złe obyczaje. Kształt prawa nie jest tu bez winy.