Wyobraź sobie, że jesteś przywódcą grupy ludzi i chcesz, aby ci ludzie w jakiś sposób się zachowali. Masz dwa wyjścia. Pierwsze – wydajesz im po prostu rozkaz. Mówisz np., że mają wstać z krzeseł, stanąć na jednej nodze i pomachać rękami nad głową. Efekt może być różny – niektórzy zrobią to bez wahania, ale inni, z wrodzonej nieufności, zastanowią się, dlaczego niby mieliby wykonywać tak dziwaczne ruchy i czy nie chcesz ich ośmieszyć. To wahanie spowoduje, że twój rozkaz nie będzie do końca skuteczny.

Jest jednak drugie wyjście: możesz ich zapytać, czy wiedzą, że długie siedzenie bez ruchu powoduje problemy z krążeniem, a następnie poprosić o wskazanie możliwych rozwiązań tego problemu. Ktoś powie, że dobrym rozwiązaniem jest gimnastyka. Wtedy proponujesz, żeby wstali, stanęli na jednej nodze i pomachali rękami nad głową. Efekt będzie zapewne lepszy.

Rozkaz czy...