Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Czy księża odprawiający mszę za byłego prezydenta sprzeniewierzyli się swojemu powołaniu, bo wypowiedzieli posłuszeństwo biskupom? Czy szukali poklasku i dlatego krytykowali innych księży i biskupów?
W najnowszym numerze „Tygodnika Powszechnego” zastanawiamy się nad konsekwencjami organizacji mszy w intencji ustępującego prezydenta Bronisława Komorowskiego.
W czwartek, w dniu zaprzysiężenia prezydenta Andrzeja Dudy, wieczorem w kościele wizytek, księża Andrzej Luter, Aleksander Seniuk, Kazimierz Sowa i Stanisław Opiela, celebrowali mszę w intencji Bronisława Komorowskiego. Duchowni przeprosili Bronisława Komorowskiego za krzywdy, jakie przez minione pięć lat jego prezydentury wyrządzili mu „ludzie Kościoła”.
Tego samego dnia odbyły się również msze w intencji Andrzeja Dudy. Część publicystów i wiernych uznała, że organizacja dwóch różnych mszy to przejaw braku jedności w Kościele. Inni chwalili duchownych za „przywracanie proporcji w Kościele zdominowanym przez PiS”.
W najnowszym numerze Tygodnika Powszechnego drukujemy trzy materiały dotyczące czwartkowych mszy.
O. Wacław Oszajca, jezuita, pisze: Nie wiem, w czym przejawiło się upolitycznienie tej mszy. Czy w tym, że był na niej były prezydent? Czy w tym, że księża przeprosili go za wyrządzoną mu krzywdę?
Z kolei Marek Zając, w swoim tekście zastanawia się: Mimo szlachetnych intencji organizatorów mszy za byłego prezydenta W kościele sióstr Wizytek wydarzyło się coś niepokojącego.
Publikujemy również rozmowę z księdzem Kazimierzem Sową.
Błażej Strzelczyk: Dość selektywnie podchodzisz do tej modlitwy za ojczyznę i prezydentów. Wiesz, co myślę? Dwóch prezydentów. Dwa Kościoły. Dwa obozy, które stoją z dala od siebie. I próbujesz mnie przekonać, że nie wykorzystujesz ołtarza do manifestacji politycznych poglądów.
Ks. Kazimierz Sowa: Kościół podczas mszy w intencji prezydenta Komorowskiego był otwarty dla wszystkich. Nikt z nas nie sprawdzał legitymacji partyjnych. Myślę, że to cudowny przykład na to, że Kościół jest różnorodny. I odbija różnice, które funkcjonują w społeczeństwie. Czasem, gdy widzę dwóch różnych księży przy ołtarzu i wiem, że oni mają różne poglądy polityczne, to myślę, że jest to też odzwierciedlenie tego, jak rysują się różnice w społeczeństwie. Jeśli jeden i drugi nie wykorzystuje ołtarza do tego, żeby przeciągnąć wiernych na swoją stronę, to nie widzę w tym niczego złego.
To społeczeństwo nie jest „poróżnione”, to społeczeństwo jest „dramatycznie podzielone”.
Istotą i zadaniem Kościoła jest oczywiście budowanie jedności. Ale na pierwszym poziomie jedności jest to, co się odnosi do sfery duchowej i religijnej. Nie sądzę, żeby Kościół musiał wymagać jedności poglądów politycznych, ekonomicznych. Tu jest duża różnorodność.
Gdybyście, stojąc przy tym ołtarzu, różnili się doświadczeniem duchowym, wrażliwością religijną, nie byłoby problemów. A wy w nosie macie doświadczenie wiary. Wolicie się naparzać na gruncie polityki.
Czy można zmusić kogoś, żeby stanął przy drugim, jeśli nie chce stać w tym samym szeregu?
Czyli tak już będzie zawsze? Oni swoje, my swoje, a jedność to tylko bon mot?
Zarzucasz nam, że celebrowaliśmy partyjną mszę. Nie zgadzam się z tym, choć, owszem, do kościoła przyszli ludzie motywowani sympatią do Bronisława Komorowskiego. Temu nie przeczę.
