Popieram tezy autorów. Szkoda tylko, że ich rozsądny głos nie zostanie wysłuchany ani przez jedną, ani drugą stronę.

...na politycznej górze i zakonserwowanym staus quo na społecznym dole(czy może lepiej: obywatelskiej równinie), to w ambiwalencji uczuć: uspokojenia pewną stabilizacją, ale i zarazem frustracją "impossibilizmu", chciałoby się powiedzieć:pomimo tej burzy w szklance wody, róbmy swoje. Czyli co? Te najzwyklejsze rzeczy: zbudujmy dom, zasadźmy drzewo, spłodźmy potomków. Zaorajmy zagony, zasiejmy je, zbierzmy plony. Zmielmy ziarno, upieczmy chleb, nakarmmy siebie, swoją rodzinę i głodnych. Proste, banalne, trywialne. Ale w tej banalności kryje się rewolucja na miarę najwiekszych przewrotów w dziejach ludzkości: powrót do ziemi. To podstawowe hasło kazdego przewrotu ustrojowego-czy to burżuazyjnego, czy bolszewickiego, czy nazistowskiego.Choć kazdy z tych systemów z czasem zaprzeczał samej istocie owego "powrotu do ziemi", jaką jest mozliwość kontynuacji życia-poprzez zbrodnicze "oczyszczanie ziemi z nieporządanego ideologicznie elementu". Ale w intuicji kazdego rewolucjonisty-zbawiciela jest obecna estyma dla ziemi-karmicielki, jako podstawowej bazy wspólnotowego istnienia. Dlatego w stosunku do ziemi jest ciągłe zmaganie pomiędzy elitarnym prawem własności, a egalitarnym prawem uzytkowania dla zaspokojenia podstawowych potrzeb egzystencjalnych. Skoro już ma być rewolucja, to niech przyniesie jakieś dobre "coś" dla najblizszej (i tej dalszej) przyszłości: powszechną mozliwość zaspokojenia najbardziej podstawowych potrzeb człowieka: chleba i pracy. Niestety, ale w chwili obecnej powszechne jest przeświadczenie (wynikajace z aktualnego porządku obecnego systemu finansowo-gospodarczego): bez pieniędzy nie ma życia. A te są w gestii tej władzy, na którą obywatele nie mają żadnego wpływu. Czy nie warto zmienić tego współczesnego pana życia i śmierci globalnej społeczności,w obliczu postepujacej depopulacji, choćby w mniejszym kręgu narodowej wspólnoty?