by dziennikarskim (bo o nich przede wszystkim będę pisał) stróżom obiektywizmu i właściwych proporcji w końcu zaświtało, że w Święto Niepodległości nie mamy do czynienia ze starciem dwóch równorzędnych sił. Upadek kłamstwa, na którym fundowana była spora część prawicowej publicystyki ostatnich lat, nie sprawia mi jednak satysfakcji: gdyby rzekomo agresywni i konfrontacyjnie nastawieni lewicowcy ze squatu przy ul. Ks. Skorupki nie zabarykadowali się na czas, napastnicy rozszarpaliby ich na kawałki. Kwadrans pomiędzy początkiem ataku a momentem, kiedy na miejscu pojawiła się spóźniona policja, pokazał, jak stosunek sił wygląda w rzeczywistości.
Podobna dysproporcja występowała w ubiegłych latach. W 2011 r., kiedy Kolorową Niepodległą przed linczem uchronił podwójny kordon policyjny, ze zdumieniem czytałem tekst ówczesnego naczelnego „Rzeczpospolitej” Tomasza Wróblewskiego, który...