ANNA GOC, NATALIA SROMEK: Podoba się Panu polskie szkolnictwo wyższe?
JERZY HAUSNER: Moje odczucia są mieszane. Jestem z nim związany, mam za sobą 40 lat aktywności akademickiej. Gdyby to było bez sensu, nie wykonywałbym tego zawodu. A wykonuję go z pasją, idę na uczelnię z chęcią i sprawia mi to przyjemność. W ogóle nie myślę o emeryturze.
Widzę jednak narastające problemy: obniżający się poziom dydaktyki, a przede wszystkim coraz niższe standardy funkcjonowania uczelni: odpowiedzialności, uczciwości, jakości wykonywanej pracy, zaangażowania i relacji między ludźmi. I najważniejsze: coraz słabszą więź między nauczycielem akademickim a studentem. Tu jest krytyczny moment, gdyż dwie kluczowe uczelniane grupy są do siebie zwrócone plecami.
Dlaczego tak się dzieje?
Mamy do czynienia z procesem, którego negatywne...