Wpatrzony w kolorowe niebo George przeklął pod nosem. 

– Może jakiś szczęśliwy jeszcze będzie, ale nie ten – mruknął. – Nie cholerny 2045.

Poczuł szturchnięcie w plecy. Karim, stojący za nim w falującym tłumie, trącał go butelką szampana, którą wcisnęła mu w rękę tańcząca obok nieznajoma dziewczyna: – No! Za ten nowy rok! – powiedział, wykrzywiając twarz. Nie lubił szampana: „Nie dość, że kwaśny jak sok po kiszonych ogórkach, to wiadro trzeba by wypić, żeby w głowę poszło”.

Jako muzułmanie nie pili alkoholu. Tej noworocznej nocy zdecydowali się zrobić wyjątek, choć świętować naprawdę nie było czego.

– Za nasze szczęście! – odpowiedział Karimowi. Pociągnął prosto z butelki i puścił ją dalej, między nieznajomych zebranych na placu Trafalgaru na nowo-rocznej zabawie.

List z ministerstwa
Przyszli tu z Karimem z nudów, nie mieli...